Dla kogoś, kto zaczyna przygodę z karmówką, świerszcze mogą wydawać się wyborem naturalnym. Szybko się poruszają, są łatwo dostępne, a większość zwierząt reaguje na nie instynktownie. Ale to, co na pierwszy rzut oka wygląda na prostą hodowlę, potrafi sprawić kłopot, jeśli nie zna się kilku zasad. Na stronie hodowlaowadow. pl świerszcze nie są potraktowane jak jednorodna grupa – każdy gatunek został opisany osobno, z uwzględnieniem tego, co naprawdę liczy się w praktyce.
Na początek warto wiedzieć, że nie wszystkie świerszcze zachowują się tak samo. Niektóre hałasują, inne są praktycznie niesłyszalne. Jedne wymagają suchego środowiska, inne radzą sobie w lekko wilgotnych warunkach. Dlatego tak ważne jest dopasowanie gatunku nie tylko do potrzeb zwierząt, które karmimy, ale też do miejsca, w którym trzymamy hodowlę. Świerszcz domowy (Acheta domesticus) to najczęściej spotykany gatunek w sklepach zoologicznych. Dobrze się rozmnaża, nie ma wysokich wymagań, ale samce są dość głośne. Ich cykające dźwięki mogą przeszkadzać, jeśli trzymamy kolonię blisko mieszkalnych pomieszczeń. Poza tym są to owady odporne i proste w prowadzeniu – z dobrze opisanym cyklem życia i konkretnymi potrzebami. Na stronie znajduje się instrukcja krok po kroku: jak przygotować inkubator, jakie podłoże zastosować do składania jaj, czym karmić i kiedy przenosić młode.